Posuch

Artykuł Posuch jest krótki. Możesz pomóc, poszerzając go.

Posuch

Plik:Husk.png

Punkty zdrowia	20 ( × 10)
Punkty pancerza	2 ()
Siła ataku	Łatwy: 2 () Normalny: 3 () Trudny: 4 ()
Odradzanie	Pustynia

Posuch (ang. Husk) – wariant zombie występujący na pustyniach.

Odradzanie

Posuch ma 80% szans na pojawienie się na pustyni zamiast swojego zwykłego odpowiednika. Jak w przypadku zwykłego zombie, istnieje 5% szans na pojawienie się małego posucha, który ma kolejne 5% szans na pojawienie się jako kurzy jeździec.

Zachowanie

Posuch zachowuje się tak samo jak zwykły zombie, jednak nie płonie w świetle słonecznym. Ponadto będzie on nakładał na każdego uderzonego gracza efekt głodu. Efekt ten utrzymuje się przez 6 sekund na trybie łatwym, 13 sekund na normalnym i 20 sekund na poziomie trudnym.

Historia

Pełna wersja
1.10			16w20a		Dodano posuchy.
			1.10-pre2		Dodano dźwięki posuchom.
Pocket Edition Alpha
0.15.0			build1		Dodano posuchy.

Ciekawostki

• Posuchy są o 2 piksele wyższe od zombie, co uniemożliwia im przechodzenie przez drzwi. Wyjątkiem są dziecięce wersje.
• Jeśli posuch będzie przebywał w wodzie dość długo przemieni się w utopca, podobnie jak zombie. Jednakże, w przeciwieństwie do zombie, jego przemiana będzie etapowa – najpierw przemieni się w zombie, a dopiero potem w utopca.
• Posuchy mają dźwięki podobne do normalnych zombie, połączone z dyszeniem.

Galeria

• 
  Dorosły Posuch nocą.
• 
  Dziecięca wersja Posucha.

Zobacz też

• Zombie
• Pustynia
• Zombie Pigman

Beskid Wyspowy Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania Beskid Wyspowy Ilustracja Mapa regionu Megaregion Region karpacki Prowincja Karpaty Zachodnie Podprowincja Zewnętrzne Karpaty Zachodnie Makroregion Beskidy Zachodnie Mezoregion Beskid Wyspowy Zajmowane jednostki administracyjne Polska: – woj. małopolskie Zobacz hasło Beskid Wyspowy w Wikisłowniku W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Beskid Wyspowy Wikimedia Commons ma galerię ilustracji związaną z tematem: Panoramy Beskidu Wyspowego

Panorama Beskidu Wyspowego z Jasienia

Szczyty Beskidu Wyspowego

Beskid Wyspowy – panorama z Mogielicy

Mogielica

Ćwilin, typowy szczyt Beskidu Wyspowego

Widok z Jasienia

Kostrza

Widok z przełęczy Przysłopek na Mogielicę

Pieninki Skrzydlańskie widok ze stoków Wierzbanowskiej Góry Beskid Wyspowy (513.49) – część Beskidów Zachodnich położona pomiędzy doliną Raby a Kotliną Sądecką. Charakterystyczną cechą tego regionu południowej Polski jest występowanie odosobnionych, pojedynczych szczytów, od czego pochodzi jego nazwa. Najwyższym szczytem jest Mogielica (1170 m)[1].

Beskid Wyspowy, widok z Pasierbieckiej Góry Beskid Wyspowy, widok z Pasierbieckiej Góry

Spis treści 1 Pochodzenie nazwy 2 Granice 3 Położenie administracyjne 4 Geologia 5 Rzeźba terenu 6 Jaskinie 7 Sieć wodna 8 Klimat 9 Przyroda 10 Kultura ludowa 11 Zarys historii regionu 12 Ludność, gospodarka, transport 13 Turystyka 14 Przypisy Pochodzenie nazwy Uważa się, że nazwa Beskid Wyspowy wprowadzona została do literatury przez Kazimierza Sosnowskiego, nauczyciela i pioniera turystyki górskiej w tym regionie. Podobno, gdy wraz z młodzieżą nocowali na szczycie Ćwilina, rankiem zobaczyli morze mgieł, z którego jak wyspy wyłaniały się szczyty gór[2]. Sosnowski w swoich pracach nie używał jednak takiej nazwy[3], używał natomiast nazw: Gorce Limanowskie, Beskid Limanowsko-Myślenicki, Beskid Limanowsko-Makowski i Limanowsko-Myślenicki Beskid Wyspowy (ta ostatnia pojawiła się dopiero w 1924 r.). Według Dariusza Gacka, który przeprowadził badania dokumentów w tym zakresie, po raz pierwszy nazwy Beskid Wyspowy zaczął używać geograf Ludomir Sawicki – profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pojawia się ona np. w opracowaniu Z fizyografii Karpat polskich wydanym w 1910 r. Nazwy szerzej zaczęto używać dopiero w połowie lat 30. XX wieku w czasopiśmie Wierchy i innych opracowaniach turystycznych, a rozpowszechniła się dopiero po II wojnie światowej[4].

Według badań Adama Kapturkiewicza, twórcą nazwy Beskid Wyspowy nie był Kazimierz Sosnowski ani Ludomir Sawicki. Kazimierz Sosnowski w czasopiśmie Wierchy przed II wojną światową nic nie pisze o terenie Beskidu Wyspowego. Sosnowski pisał o Beskidzie Śląskim, Żywieckim, Małym, Pieninach oraz o Łemkowszczyźnie. W artykule „Turystyka polska a Zachodnie Beskidy” w roczniku drugim Wierchów w 1924 r. pominął całkowicie teren Beskidu Wyspowego. Z Wierchów możemy dowiedzieć się, że Kazimierz Sosnowski szczególnym sentymentem darzył Beskid Żywiecki[5]. Ludomir Sawicki w swojej twórczości opisuje góry wyspowe również na Węgrzech. Inni autorzy dopatrywali się gór wyspowych w Beskidzie Śląskim (Pawłowski). Zatem u wyżej wymienionych autorów określenie góry wyspowe odnosi się tylko do ukształtowania terenu i nie ma to nic wspólnego z nazwą Beskid Wyspowy[6].

Granice Beskid Wyspowy zajmuje powierzchnię ok. 1000 km² i położony jest pomiędzy Beskidem Makowskim, Kotliną Rabczańską, Gorcami, Kotliną Sądecką, a Pogórzem Wiśnickim od północy. Nie jest to jednak wystarczająco dokładne określenie i stąd przez różnych autorów różnie wytyczane są jego granice. Według Jerzego Kondrackiego granice przebiegają następująco[1]:

granica zachodnia: od Myślenic w górę wzdłuż Raby i jej dopływu Krzczonówki do Łętowni, stąd przez Skomielną Białą i wzdłuż Skomielnianki do Raby w Rabce-Zdroju. granica południowa: Rabą w dół, dalej rzeką Mszanką w górę na przełęcz Przysłop, stąd drogą w dół i potokiem Czerwonka na niską przełęcz po południowej stronie Magorzycy, z przełęczy potokiem Głębieniec i dalej wzdłuż rzeki Kamienica Gorczańska do Dunajca. Magorzyca, Wielki Wierch i Kiczora Kamienicka, mimo że znajdują się po południowej stronie Kamienicy Gorczańskiej, należą do Beskidu Wyspowego granica wschodnia (uściślona przez Speleoklub Beskidzki[7][8]): Dunajcem do Gołkowic, a stąd drogą przez Podegrodzie do Jeziora Rożnowskiego. Z Tęgoborza drogą do rzeki Łososiny, następnie Łososiną w dół do rzeki Białki. granica północna: w górę Białką przez Wojakową na przełęcz między Kobyłą a Rogozową. Z przełęczy doliną do Rajbrotu, stąd drogą przez Bytomsko do Żegociny. Dalej granica biegnie w górę doliną Sanki, podnóżami góry Kamionna przez Kamionną, przełęcz między Pasierbiecką Górą a Jaszczurówką, doliną Rybskiego Potoku w Rupniowie, Szyk, Kostrzę, Wilkowisko, Stróżę, Wolę Skrzydlańską. Dalej granica biegnie na północ wschodnimi i północnymi podnóżami pasma Cietnia i Grodziska, znów na południe doliną Krzyworzeki i podnóżami Pasma Lubomira i Łysiny na Przełęcz Zasańską, stąd do doliny Trzemeśnianki i pomiędzy Grodziskiem a Uklejną do Raby w Myślenicach[1].